Przystąpiłem do wykonywania panelu sterowniczego. Jest duży, ale stosunkowo mało na nim jest. Monitor temperatur, regulator PID, włącznik główny, włącznik i wyłącznik mocy. Zasada działania jest prosta:

1. Po przekręceniu włącznika głównego, zasilanie idzie na kontrolki (przyciski), wentylator SSR, monitor temperatur i regulator PID.
2. Po uruchomieniu, ręcznie uruchamiam grzałkę. Dlaczego? Grzałka ma ponad 7kW. Nie mam zaufania do tego jak to wszystko wystartuje i z jakimi nastawami.
3. Wewnątrz wędzarni są bimetaliczne czujniki temperatury. Jeżeli zostanie przekroczona temperatura powierzchni grzałki lub ścian, wtedy stycznik odetnie zasilanie grzałki.

Nie dbam o estetykę w tym projekcie. To ma działać a nie wyglądać. Nabywam oczywiście doświadczenia w konstrukcjach drewnianych, więc gdybym miał to zbudować na nowo, wyglądałoby nieco inaczej. Mam też więcej narzędzi do dyspozycji, rok temu miałem tylko wkrętarkę i piłę ręczną. Potrzebuję jeszcze 2 dni, żeby dokończyć elektrykę – tak sądzę.

Oprócz prac nad panelem, postanowiłem uruchomić dymogeneratory.

Hmm… Fajne rozwiązanie, bo nie muszę ciągle stać i pilnować paleniska, ale jeżeli ktoś myśli, że to jest rozwiązanie bezobsługowe, to nie do końca tak jest. Trzeba od czasu do czasu zamieszać w palenisku generatora. Dodatkowo potrafi się on przytkać – wylot powietrza, więc wydajność dymienia nieco spada – ale można to zaakceptować. Czy to rozwiązanie jest lepsze niż generator dymu od Borniaka? Nie wiem. Zapalanie zrębek i zrzucanie ich do miski jest jakimś rozwiązaniem. Czy niezawodnym? Nie wiem. Na radzie wszystko działa. Mogę uznać, że uruchomienie Dymbox’ów zostało zakończone sukcesem. A oto efekt pierwszego dymienia – na zimno.

Jajka wędzone. Wrzuciłem po prostu do siatki i zawiesiłem w wędzarni, żeby dymu „nie marnować”. Smak? Hmm… Inny. Wędzony. Ogólnie fajna zakąska.